Ενημερωθείτε για το έργο του ΠΕΣΥΔΑΠ
Ενημερωθείτε για το έργο του ΠΕΣΥΔΑΠ
Μετά από έναν συνεχή και επίπονο αγώνα 15 ετών, ο ΠΕΣΥΔΑΠ κατάφερε να τερματίσει έναν «εφιάλτη» για τον Πειραιά και την Δυτική Αθήνα γενικότερα…
Οι κάτοικοι του λεκανοπεδίου απαλλάχθηκαν οριστικά από την χωματερή αποβλήτων (ΧΑΔΑ) με αυξημένη ραδιενέργεια στο Όρος Αιγάλεω.
Όλη αυτή η ραδιενεργή έκταση είχε σχηματιστεί σωρευτικά κατά την 20ετία 1979-1999, όταν τεράστιες ποσότητες φωσφογύψου σε μορφή σκόνης με αυξημένη ποσότητα φυσικής ραδιενέργειας, μεταφέρονταν από το εργοστάσιο Λιπασμάτων Δραπετσώνας και απορρίπτονταν ανεξέλεγκτα στο περιβάλλον δημιουργώντας τον επικίνδυνο ΧΑΔΑ Σχιστού.
Με τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες (δασαρχείο, αστυνομία κλπ) να μην ασκούν κανένα έλεγχο, μόνο ο ΠΕΣΥΔΑΠ και οι 19 Δήμοι που τότε ήταν μέλη του, αντελήφθησαν τους κινδύνους που ο ΧΑΔΑ εγκυμονούσε για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον.
Οι μετρήσεις που ο πρόεδρος του ΠΕΣΥΔΑΠ, Γρηγόρης Γουρδομιχάλης ζήτησε να γίνουν από την Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας κατέδειξαν έναν περιβαλλοντικό «εφιάλτη».
Ενώ στα συνηθισμένα εδάφη η περιεκτικότητα της ραδιενέργειας μετριέται κατά μέσο όρο σε 100 Bq ανά κιλό χώματος, στον ΧΑΔΑ Σχιστού η ραδιενέργεια ήταν 12 φορές μεγαλύτερη, αφού άγγιζε τα…1.200 Bq ανά κιλό χώματος!
Με δεδομένο ότι η σκόνη του φωσφογύψου μεταφερόταν με τους ανέμους στις κατοικημένες περιοχές, ενώ τα νερά της βροχής διέλυαν το επικίνδυνο υλικό και το μετέφεραν στον υπόγειο υδροφορέα, ο ΠΕΣΥΔΑΠ ανέλαβε την προσπάθεια αποκατάστασης του ΧΑΔΑ.
Ως βέλτιστη τεχνική λύση επιλέχτηκε η μόνιμη και ασφαλής ταφή των υλικών υπό συνθήκες πλήρους στεγανότητας και απομόνωσης, καθώς η τεράστια ποσότητα φωσφογύψου δεν ήταν δυνατόν να μεταφερθεί και να διατεθεί σε άλλον κατάλληλο χώρο.
Σκοπός ήταν η πλήρης εξουδετέρωση με ισόβιο, ασφαλή και μόνιμο ενταφιασμό των 10.000.000 τόνων αποβλήτων που βρίσκονταν κάτω από την επιφάνεια των 125 στρεμμάτων του ΧΑΔΑ.
Ο ΠΕΣΥΔΑΠ ανάλωσε σε αυτήν πολλές δυνάμεις, πολλούς πόρους και πάνω από όλα το μεράκι, το πείσμα, τις γνώσεις και την όρεξη για δουλειά του ανθρώπινου δυναμικού του.
Πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια, ο ΠΕΣΥΔΑΠ χρειάστηκε να πείσει και να πιέσει τα αρμόδια υπουργεία για την ολοκλήρωση του έργου, το οποίο κινδύνευε να «παγώσει» εξαιτίας της γραφειοκρατίας, της έλλειψης πόρων και της υποχρηματοδότησης.
Ανάλογα με τη ροή και τις εκταμιεύσεις των χρηματοδοτήσεων που εξασφάλιζε ο ΠΕΣΥΔΑΠ, η υλοποίηση του έργου πραγματοποιήθηκε τμηματικά σε 4 φάσεις.
